ШЕЪРИЯТ: АРМОН

Кўксимни сиқади қандайдир ситам,
Ўтажак кунларим фойдасиз менга.
Чаёндек ёпишган, айрилмас алам,
Сиримни ошкора айтгумдир сенга.

Ҳижронга чидолмай эгилди қаддим,
Қайси он қарасанг кўзимда нам бор.
Не қилай? Кундан-кун тушмоқда қадрим,
Юрагим қўзғасанг, самодек ғам бор.

Тақдирдан қутулиб кетолмас ҳеч ким,
Хаёлни чулғайди чеки йўқ гумон.
Атрофга боқаман, ҳаммаёқ жим-жим,
Фақат бир сирдош бор, ёлғиз. У – армон!

Эркин ҚУДРАТОВ,

Мир Араб ўрта махсус ислом
билим юрти мударриси